Essays

Van de zomer van 2017 tot de lente 2018 droeg ik, samen met een aantal andere schrijvers en publicisten, onder eigen naam bij aan diverse scholingsactiviteiten, een paar conferenties en de website Studiegenootschap Erkenbrand, dat zich toen in aanzienlijke toeloop van jong talent en brede aandacht in het publieke debat mocht verheugen. Onder de gecombineerde druk van systematische hetzes vanuit de systeempers, negatieve aandacht vanuit regime instanties en continue geweldsdreiging vanuit links-extremistische hoek, kwam het in het voorjaar van 2018 tot een crisis binnen Erkenbrand, met als gevolg dat de oorspronkelijke grondleggers en alle onder eigen naam sprekende publicisten vertrokken. Sindsdien heeft romp-Erkenbrand, door ‘purity spiralling’ en ‘Prinzipienreiterei’ ingeklonken tot een besloten ledenclubje van minuscule omvang, haar oorspronkelijke kracht als avant-garde metapolitiek project verloren: het studiegenootschap heeft nu nog slechts ‘fossiele’ status binnen de Nationale Beweging, exclusief gebaseerd op een verblekende naamsbekendheid en een geanonimiseerde website. De meeste van mijn essays geschreven voor Erkenbrand zijn in oorspronkelijke vorm verloren gegaan, maar de substantieve inhoud ervan is wel overgenomen en bewaard in mijn boek ‘Alba Rosa’, ofwel in de oorspronkelijke Nederlandstalige vorm, ofwel in mijn eigen Engelse vertaling. Slechts drie essays zijn in oorspronkelijke vorm bewaard.

In het voorjaar van 2018 stapte ik, samen met een aantal oprichters en andere publicisten over van het nu geanonimiseerde Studiegenootschap Erkenbrand over naar de publiek geregistreerde denktank Identiteit Nederland, bedoeld als publiek aanspreekpunt voor de Nationale Beweging en met de doelstelling van prepolitieke verkenning (o.m. bijeenkomsten, conferenties, rapportages en netwerken). In het voorjaar van 2019 werd op basis van deze verkenning vervolgens, onder leiding van politiek voorman Géza Hegedüs, een partijpolitieke tak toegevoegd aan IDNL – mijn taak was daarbij ondersteunend, als deel van de Adviesraad, en publicitair, als schrijver voor de website. Vanaf het najaar van 2019 verviel mijn formele deelname en activiteit i.v.m. verhuizing naar het buitenland. Vanwege de omslag van het Nederlandse politieke systeem naar quasi-totalitaire praktijk gedurende de volgende ‘Covid’ tijd (demonstratieverbod, samenscholingsverbod, kader infiltratie, media censuur) werd duidelijk dat partijpolitieke deelname niet langer reëel was voor IDNL. Ter ondersteuning van de afwikkeling van het IDNL project heb ik toen voor een paar maanden weer plaatsgenomen in het bestuur, in januari 2021 door het voltallig bestuur, waarvan ik toen voor korte tijd deel uitmaakte, als politiek project op non-actief gesteld in aanloop naar de TK21 verkiezingen. Met het einde aan het politieke verkenningstraject kwam toen ook een einde aan mijn bestuursfunctie in en lidmaatschap van IDNL. De meeste van mijn essays geschreven voor IDNL zijn in oorspronkelijke vorm verloren gegaan, maar de substantieve inhoud ervan is wel overgenomen en bewaard in mijn boek ‘De Zwarte Poolster’.

Aan het project IDNL werd, zoals boven vermeld, in de loop van 2019 een partijpolitieke tak toegevoegd door vorming van een rudimentaire partijstructuur. Die inzet heb ik vervolgens, voor zover mijn verhuizing naar het buitenland dat toeliet, naar vermogen ondersteund: naast de bovenvermelde, incidentele artikelen voor de IDNL website heb ik ook gewerkt aan media materiaal ter ondersteuning van de IDNL media campagne. Het meeste daarvan is in bijlage bijgevoegd aan mijn boek ‘De Zwarte Poolster’, maar omdat dat materiaal tot stand kwam in overleg met andere publicisten en bedoeld was voor gebruik door de Nationale Beweging als geheel, is het aan deze essay lijst toegevoegd.

Na het einde van mijn betrokkenheid bij de Nationale Beweging, d.w.z. na het ‘dichtklappen’ van Erkenbrand in de lente van 2018 en het ‘op non-actief stellen’ van IDNL in januari 2021, wordt mij incidenteel nog wel eens door de Nederlandstalige alternatieve media gevraagd om bij te dragen aan deze of gene publicatie – ook die bijdragen zijn aan deze essay lijst toegevoegd.

Het ligt in de lijn der verwachting dat deze, en al mijn andere publicaties in Nederland vakkundig worden weg-gecensureerd en stilgezwegen, maar het ligt ook in de lijn der verwachting dat daarbij buiten de voorspelbare overheidsrepressie ook de onprofessionele houding meespeelt die de toon zet binnen de nogal kleingeestige Nederlandstalige publicitaire bubbel. Hierbij gelden dus de woorden van gelijke strekking, uitgesproken door een bekende publicist over de stand van zaken binnen de blijkbaar even benepen Afrikaanstalige bubbel: 

‘Hoewel ek meesal in Afrikaans skryf, ontvang ek meer komplimente en aanmoediging van Engelssprekendes en die Engelse koerante in Suid-Afrika plaas enige meningsartikel wat ek aanbied. Hierteenoor ontvang ek meer kritiek as lof van Afrikaners, en die Afrikaanse dagblaaie plaas nie eens my briewe nie, al is hulle hoe goed geskryf en afgerond. Maar dis die Afrikanerkreef-sindroom: ons trek mekaar af in die emmer en sien, uit jaloesie, nie maklik talent onder ons eie mense raak nie, eerder by buitelanders. Indien die buiteland ’n Afrikaner hoog aanslaan, val die Afrikaner-establishment egter oor hul voete om so ’n persoon te vereer. Dis waarom elke Afrikaanse skrywer wat sy sout werd is, altyd ’n angry young man sal bly.’ – Dan Roodt